از سری داستان­ های تکراری ما

از سری داستان­های تکراری ما قسمت اول: بحران ارزی و توصیه­ ی راهبردی یکی از داستان­ های تکراری ما که طی سه دهه ی گذشته با فواصل چندساله شاهد وقوع آن بوده ایم، «مسأله­ ی بحران ارزی» است. داستان از این قرار است که در دوره ی چهار ساله­ نخست فعالیت هر رییس جمهور، یکی از افتخارات وی، البته در بخش پوپولیستی و عوام پسند، «ثبات نسبی قیمت ارز»  است؛ این افتخار بزرگ معمولاً در طول چهار سال اول همچنان برقرار و معتبر است و برای انتخابات دور بعدی نیز به عنوان یکی از امتیازات و دستاوردهای بزرگ (!!!) دولت مطرح می شود به گونه ای که گویی پایین نگهداشتن غیرواقعی قیمت ارز آن به هم به بهای افزایش بی رویه ی واردات و به تبع آن تمایل به خرید کالاهای خارجی و بی رمق تر شدن تولید داخلی، افتخار بزرگی است که همگان باید در برابر آن سر تعظیم فرود آورند؛ جالب اینجاست که گاهی خودشیفتگی به جایی می­ رسد که برخی مدیران عالی داعیه­ ی مدیریت جهانی نیز سر می دهند. داستان به آرامی و با همین منوال پیش می رود و در آغاز دوره­ ی دوم ریاست جمهوری نیز این ثبات ادامه می یابد تا این که دو سه سالی مانده به پایان دوره­ ی 8 ساله ی ریاست جمهوری، به یکباره دشمن از راه می رسد و با ایجاد جنگ اقتصادی، جو روانی و اخیراً با بهره ­گیری از ابزارهای شیطانی همچون شبکه های اجتماعی باعث رشد چند صد درصدی قیمت ارز، البته از نوع حبابی (!!!) می شود؛ حبابی که تجربه نشان داده جنس آن گویی از بتن مسلح است و بعد از گذشت مدت کوتاهی که از ایجاد این حباب می­ گذرد توپ هم داغونش نمی کند. در این مرحله دولتمردان وارد صحنه می­ شوند و به منظور ناکام گذاشتن نقشه­ های شوم دشمن با چند دستور و دستورالعمل و بگیر و ببند و دستگیری چند تن از عوامل بی ثبات کننده ­ی بازار، تمامی مساعی خود را در راه اداره­ ی اصولی و علمی (!!!) اقتصاد کشور بکار می گیرند. ولی متأسفانه باز تجربه نشان داده که زمان بازدهی این اقدامات بیش از زمان باقی مانده از عمر دولتِ بر سر کار است و در نهایت ارز با این قمیت جدید تقدیم دولت بعدی می­ شود و صد البته عقل سلیم (!!!) حکم می کند که دولت جدید هم همان مسیر دولت گذشته را که البته به خوبی جواب داده، طی کند و

Continue reading